Voormalig advocaat, had een juridisch adviesbureau, was overheidsjurist. Maar nu vooral mens. Met een mening, dat wel.
Ik geloof dat positieve PCR-testen worden gebruikt voor het uitrollen van een agenda die neerkomt op het installeren van een totalitair regime. En dat inzicht heeft een heel mooi proces in gang gezet, al zeg ik het zelf. Het heeft mijn leven veranderd.
Er zijn mensen die mij kennen als de kleine activist. Want zo begon ik, in mei 2020. Als kleine activist. Ik sprak mij toen online uit over de coronawet en deed dat op een informatieve manier. Neutraal, en beheerst. Ik legde uit wat de wet inhield en waarschuwde mensen voor de gevolgen. Op mijn website stelde ik brieven ter beschikking die mensen naar de tweede en eerste kamer konden sturen.
Mijn verwoede poging om deze wet tegen te houden, en vooral de illusie dat dit mogelijk was, heeft veel invloed gehad op mijn wereldbeeld. Op mijn geloof in de democratie en het vertrouwen in instanties die in mijn ogen altijd de maatschappelijk aanvaarde waarheid hadden gecommuniceerd. Ik ben anders gaan kijken, door de coronawet. Ik ben gaan zien.
Sinds maart 2020 ben ik trapsgewijs ontwaakt. En dus ook gefaseerd gestorven. Met elke overtuiging die werd aangetast, brokkelde er een deel van mij af. En op een gegeven moment was er weinig van de kleine activist meer over. Want toen ik de matrix doorzag, verdween mijn strijdlust. Mijn motor viel letterlijk stil toen ik inzag dat het nut ontbrak. En waar ik eerst scherp aan de wind zeilde, dobberde ik ineens op het open water.
Ik ben anders gaan kijken, door de coronawet. Ik ben gaan zien.
Door het loslaten van de strijd en het onder ogen komen van de surrealiteit van de realiteit, stond ik oog in oog met mezelf. Onverwerkte trauma’s en scheefgegroeide wortels dienden zich aan op een manier die ik nog niet kende. Het vertrouwde decor was immers opgedoekt en mijn omhulsels waren opgelost. Alsof ik niet alleen naakt was, maar ook geen huid meer had. Wat zich aandiende moest ik opvangen met mijn kern. Alsof je een bal naar iemand zonder armen gooit. En de truc toch omarmen blijkt te zijn.
Ik ben naar binnen gekeerd. En ik ben de wereld niet alleen anders gaan zien; er is ook een hele nieuwe wereld voor mij opengegaan. Een wereld waarin ik de kracht van bewustzijn voel en het licht versta. In die wereld vind ik schoonheid en voel ik hoop voor de toekomst van onze kinderen. En vanuit die plek wil ik heel graag mijn stem laten horen. Als mezelf.
Mijn naam is Isa Kriens, en ik ben een vrij mens. Ik duid wat ik zie en deel mijn proces. Want de toekomst ligt in onze handen. Maar daarvoor moeten we eerst wakker worden. En de ander laten zien wat er is. Zodat mensen gaan herinneren wie ze zijn. Voelen dat ze Zijn. En dat we naast de echte duisternis, ook het echte licht gaan zien.
Welkom op mijn frequentie. Ik laat graag zien wat daar is.
