Ik geloof dat positieve PCR-testen worden gebruikt voor het uitrollen van een agenda die neerkomt op het installeren van een totalitair regime. En dat inzicht heeft een heel mooi proces in gang gezet, al zeg ik het zelf. Het heeft mijn leven veranderd.
Er zijn mensen die mij kennen als de kleine activist. Want zo begon ik, in mei 2020. Als kleine activist. Ik sprak mij toen online uit over de coronawet en deed dat op een informatieve manier. Neutraal, en beheerst. Ik legde uit wat de wet inhield en waarschuwde mensen voor de gevolgen. Op mijn website stelde ik brieven ter beschikking die mensen naar de tweede en eerste kamer konden sturen.
Mijn verwoede poging om deze wet tegen te houden, en vooral de illusie dat dit mogelijk was, heeft veel invloed gehad op mijn wereldbeeld. Op mijn geloof in de democratie en het vertrouwen in instanties die in mijn ogen altijd de maatschappelijk aanvaarde waarheid hadden gecommuniceerd. Ik ben anders gaan kijken, door de coronawet. Ik ben gaan zien.
Sinds maart 2020 ben ik trapsgewijs ontwaakt. En dus ook gefaseerd gestorven. Met elke overtuiging die werd aangetast, brokkelde er een deel van mij af. En op een gegeven moment was er weinig van de kleine activist meer over. Want toen ik de matrix doorzag, verdween mijn strijdlust. Mijn motor viel letterlijk stil toen ik inzag dat het nut ontbrak. En waar ik eerst scherp aan de wind zeilde, dobberde ik ineens op het open water.