In deze aflevering ga ik in gesprek met Magdalena. Een jonge vrouw van 36 met ernstige prikschade. Haar wereld staat sinds de prik op z’n kop en zij zit al een jaar ziek thuis.
Mensen die de prik hebben genomen hebben dat in goed vertrouwen en met de beste bedoelingen gedaan. Maar (volledig) geïnformeerd waren zij niet. En er zijn mensen die daarbij (ernstige) schade hebben geleden. Zoals Magda. Ze slaapt gemiddeld 3 uur per nacht en is een schim van zichzelf. Zij voelt zich niet serieus genomen door mensen die achter de prik staan en veroordeeld door de uitgesproken “anti prikkers”. En ondertussen zit zij, samen met andere lotgenoten, in een permanente lockdown, zoals ze zelf zegt.
De tijd van oordelen is voorbij. Ik voel compassie voor mensen zoals Magda en nog meer behoefte om met elkaar te verbinden. Dus in dit gesprek gaat het even niet over de agenda of over onze visie op Corona. Die absoluut niet hetzelfde is. Het gaat even alleen over Magda. Een mens, van vlees en bloed.
Ieder heeft zijn eigen pad te bewandelen, dat geloof ik (inmiddels) echt. Maar licht schijnen op bepaalde zaken is nu eenmaal onderdeel van mijn pad.
info over badges; https://howbad.info/
onderzoeken van dr Ryan Cole, Texas, op bitchute zijn interessant.
Zou ‘longcovid’ ook vaccinatieschade kunnen zijn?
Diep respect voor deze krachtige vrouw. Wat ontzettend heftig is haar pad. Wat mij raakt in haar verhaal maar ook in het verhaal van een goede vriendin van mij is dat de reguliere gezondheidszorg het laat afweten en dat het alternatieve ( oorspronkelijke) niet vergoed wordt. Kunnen wij niet een fonds oprichten evenals een soort keurmerk ( toch ook veel charlatans) voor de mensen met vaccinatieschade die het financieel niet kunnen bolwerken? Een potje bij het komende event misschien? De manier waarop we hier uit kunnen komen is verenigen laat dot een goede stap zijn. Hartegroet, Betty