Niet zwichten maar buigen

Het narratief waar ik het over heb, luidt dat het volgen van Jezus neerkomt op het uit handen geven van verantwoordelijkheid. “Je plaats het buiten jezelf”, is vaak tegen me gezegd. Ook ik zou zijn gezwicht, voor houvast buiten mezelf, en voor een gefabriceerde veiligheid. 

Ik denk dat waar mensen zeggen dat Christenen de verantwoordelijkheid buiten zichzelf leggen, ze eigenlijk bedoelen dat je God als autoriteit boven jou plaatst. Dat je God laat bepalen, wat goed en fout is. En dat als je doet wat God vraagt, dit leidt tot het afschuiven van verantwoordelijkheden. Tot het “niet zelf nadenken”, maar gewoon, “doen wat God zegt”. 

Ik snap deze gedachtegang, als jij niet gelooft dat de God van de bijbel, daadwerkelijk bestaat. Maar Hij bestaat dus wel. En Jezus is springlevend. Dus het erkennen dat God boven jou staat, is niet het uit handen geven van verantwoordelijkheid. Het is het kennen van je plek. Jezus is geen keuze, of een stroming waar je in stapt. Hij is de waarheid. En die ga je pas herkennen als hij echt tegenover je staat. Dan besef je dat jij niet de eindbaas bent over conclusies die jou aangaan. Dat God niet wordt gedefinieerd naar jouw kaders. En dat de waarheid niet reikt tot daar waar jij hem kunt bevatten. 

Jezus volgen is de definitie van verantwoordelijkheid nemen. Je legt je leven naast dat van een man zonder zonde, en vind dat dat de maatstaf is. En daar waar je faalt, is dat jouw verantwoordelijkheid. Wat een weg. Om liefdevol te blijven als jij wordt geschoffeerd. Om te vergeven, als jij bent mishandeld. Om ten alle tijde eerlijk te zijn, naar jezelf en naar de ander. Om je tong te beheersen, en geen kwaad te spreken over anderen. En je naasten lief te hebben, zoals Hij ons lief heeft. Om eerst aan de ander te denken, en daarna pas aan jezelf. Om klein te worden, zodat Hij groter wordt. Om Zijn wil te dienen, en niet die van jou. 

En hier ga je voor, met heel je hart. Want elke korrel van de zonde, komt tussen jou en God in te staan. En doet afbreuk aan de relatie met Hem. En toch lukt het lang niet altijd. Want jouw vlees is zondig. Dus die zonde belijd je en breng je in het licht. Je vraagt om vergeving en buigt voor God. Altijd. Want Hij is God. En jij niet. En je hebt alles aan Hem te danken want je kan niets zonder Hem. Hij heeft jou gemaakt, en alles en iedereen om je heen. En het is door Zijn genade, en het offer van Zijn zoon aan het kruis, dat jij gered bent. Dat jij herenigd bent met de Vader, en het eeuwige leven krijgt. 

Tot geloof komen is een radicaal proces. Het is wakker worden 3.0. Alsof je schellen van je ogen vallen. Je hebt er voor te sterven aan jezelf. Want zien, en erkennen, dat je in een leugen hebt geleefd, is afleggen. Het is overstappen van het brede pad van slavernij verpakt als vrijheid, naar een smal en sober pad dat leidt tot je redding. Terwijl je ondertussen door vrienden, familie en wildvreemden voor gek wordt verklaard, hou je je ogen op Jezus gericht. Want Hij is de weg, de waarheid en het leven. Dat is geen zwichten, dat is buigen. Buigen voor God.